Δέκα χειμώνες πριν, η Βιάννος έχανε έναν από τους φωτεινότερους ανθρώπους της, τον Κώστα Γ. Στεφανάκη.
Γεννήθηκε στον Πεύκο Βιάννου το 1922. Αριστούχος μαθητής στο Γυμνάσιο Βιάννου, εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1940.
Με την κήρυξη του πολέμου, την κατάκτηση της Ελλάδας από τις Γερμανοϊταλοβουλγαρικές δυνάμεις, ο Στεφανάκης βρέθηκε στο χωριό του. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, από τις πρώτες ημέρες συγκρότησης της Αντιστασιακής Οργάνωσης στην Επαρχία Βιάννου. Μέλος του καθοδηγητικού οργάνου του αντιστασιακού αγώνα της Επαρχίας, ασχολήθηκε με τη Νέα Γενιά, όπου σε σύντομο χρονικό διάστημα συγκρότησαν την οργάνωση της ΕΠΟΝ με τη σημαντική, πολύπλευρη παρουσία της στην ευρύτερη κοινωνία και με τη σημαντική συμβολή της στον αντιστασιακό αγώνα αλλά και στον πολιτιστικό. Αξέχαστο παραμένει το σύνθημα «Πολεμάμε τραγουδάμε».
Μετά την απελευθέρωση, ο Στεφανάκης βρέθηκε πάλι στο Πανεπιστήμιο, για να συνεχίσει τις σπουδές του. Τις διέκοψε όμως η στράτευσή του για να σταλεί στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Ύστερα από τις εκεί και σε άλλες μονάδες περιπέτειές του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του και δημιούργησε οικογένεια. Παντρεμένος με την Ανδρομάχη Χαρ. Καλλέργη, απέκτησαν τρία παιδιά, την Έλση, το Γιώργο και τη Μαίρη. Ο Κώστας Στεφανάκης επαγγελματικά υπηρέτησε σε διάφορα γυμνάσια και στη συνέχεια, αρκετά χρόνια στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Σταθμός για τη Βιάννο αποτέλεσε η γνωριμία του με τον επίσης αείμνηστο, Γεώργιο Δ. Χρηστάκη. Ο Κ.Γ. Στεαφανάκης, είχε αναλάβει τη γλωσσική επιμέλεια της πρότυπης τοπικής εφημερίδας, "Βιαννίτικα Νέα". Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε επί 27 χρόνια, όχι μόνο για την έκδοση της εφημερίδας αλλά και 15 βιβλίων, εκδόσεις των «Β.Ν.».
Ο Κώστας Στεφανάκης, γνώστης της ελληνικής γλώσσας, όσο πολύ λίγοι, αποτέλεσε κίνητρο για να του ζητήσουν, αρκετοί νέοι συγγραφείς, τη γλωσσική επιμέλεια των υπό έκδοση βιβλίων τους. Πολλές είναι και οι δημόσιες υπηρεσίες που τον κάλεσαν στην εκπαίδευση προσωπικού, για την εφαρμογή του μονοτονικού στην αλληλογραφία τους.
Πολύ τον ενοχλούσε η κακοποίηση της γλώσσας μας από τους πολιτικούς και άλλους, σε ομιλίες τους στη Βουλή, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και στις εφημερίδες. Πολλές από τις εκφράσεις αυτές, τις κατέγραφε και μέρος από αυτές αναφέρονται στο βιβλίο που εξέδωσε, με τίτλο «Μερικά Γλωσσικά». Έχει εκδώσει επίσης τα «Συντακτικό της Λατινικής», «Μετάφραση του Κρίτωνος», «Άλικα και Γκρίζα», ποιητική συλλογή λίγων από τα πολλά ποιήματα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Πολλά όμως είναι αδημοσίευτα και μαζί με πολλά άλλα στοιχεία που βρίσκονται στο αρχείο του θα πρέπει να δημοσιευτούν, καθώς είναι πολύ χρήσιμα για το ευρύτερο κοινό.
Έχουμε γράψει και σε παλαιότερα δημοσιεύματα, πως άνθρωποι όπως ο Κώστας Στεφανάκης, με τη συμβολή που είχαν στη διάδοση της τοπικής ιστορίας, του πολιτισμού και των γραμμάτων, αξίζουν πολλά περισσότερα για να τιμηθεί η μνήμη τους. Το όνομα τους θα μπορούσε και θα έπρεπε, να έχει δοθεί έστω σε μια αίθουσα ενός σχολείου, ή σε έναν δρόμο της Βιάννου και του Ηρακλείου.
