«Να κάτεχα από πού περνά
ο χρόνος και διαβαίνει
σκιας θα τονε τραυμάτιζα
σιγά σιγά να πιαίνει»…
Μήτσος Σταυρακάκης
«Μια ανθοδέσμη νιάτα», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής. Όμορφοι άνθρωποι, καλοντυμένοι και ευπρεπείς. Το ξεσκισμένο ρούχο, αυτό που χρυσοπληρώνουν οι σημερινοί νέοι (δυστυχώς, όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι μεγάλοι!), τότε ήταν αδήριτη ανάγκη και ενδυμασία εργασίας.
Οι άνθρωποι είχαν την αίσθηση του ωραίου κι αυτό, αποτυπώνεται ευκρινώς στα πρόσωπα και στη γενικότερη εμφάνισή τους. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη… Ευχόμαστε να μην χρειαστεί να φορέσουν τα σκισμένα ρούχα από… ανάγκη…
Από αριστερά: Χρυσούλα Λουλάκη-Τσαγγαίου, Γιάννης Κριαράκης, Ελένη Κριαράκη-Παπαματθαιάκη, Ελπινίκη Τρουλάκη-Ζουμπουλάκη και Μαρία Κριαράκη.
