Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια, Εμμανουήλ & Αικατερίνη
Νέο βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη
Το ότι η Ρέα Γαλανάκη, η πολυβραβευμένη και πολυμεταφρασμένη Ελληνίδα συγγραφέας, συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους λογοτέχνες της χώρας μας, είναι γνωστό.
Το ότι είναι Ηρακλειώτισσα είναι επίσης γνωστό. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι πως η μεγάλη μας λογοτέχνιδα έχει στενούς-στενότατους δεσμούς με την Άνω Βιάννο, καθώς η μητέρα της, η γιατρός Αικατερίνη Παπαματθαιάκη, ήταν γέννημα θρέμμα Βιαννίτισσα, ενώ και ο πατέρας της, ο επίσης γιατρός Εμμανουήλ Γαλανάκης δέθηκε με την Άνω Βιάννο, αναλώνοντας μεγάλο μέρος της επαγγελματικής του δραστηριότητας, όχι μόνον ως γιατρός, αλλά και ως επιχειρηματίας. Ο Εμμανουήλ Γαλανάκης ήταν ο εμπνευστής κατασκευής και λειτουργίας του Πυρηνελαιουργείου Βιάννου, το οποίο λειτούργησε για σχεδόν τρεις δεκαετίες!
Βοηθούσης της πανδημίας, η μεγάλη μας λογοτέχνις μας δώρισε ένα ακόμη λογοτεχνικό της παιδί, που την ερχόμενη Άνοιξη, επίκειται να το δούμε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Ο τίτλος του νέου βιβλίου της κ. Ρέας Γαλανάκη έχει τον τίτλο: «Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια, Εμμανουήλ και Αικατερίνη».
Η συγγραφέας αναφερόμενη στο νέο της λογοτεχνικό δημιούργημα αναφέρει τα ακόλουθα: «Γράφω για τους «γνωστούς-άγνωστους» γονείς - έτσι είναι πάντα οι γονείς μας. Οι δικοί μου ήταν γιατροί. Ερευνώ τι τους διαμόρφωσε πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Ιχνηλατώ εκείνο το μοιραίο φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών και συμπεριφορών που αναγκαστικά μου μεταβίβασαν. Ανασηκώνω την άκρη από το πέπλο των αποσιωπήσεων, των μυστικών, των αμφιβολιών, σκαλίζοντας τα απομεινάρια.
Ρωτώ τις ωραίες προπολεμικές φωτογραφίες τους, κι εκείνες μου απαντούν. Θυμάμαι εξιστορήσεις στο καθημερινό οικογενειακό τραπέζι. Αφηγήσεις από παλαιάς κοπής γυναίκες με τη δική τους γλώσσα, ή της μαμάς μου. Μπαίνω μέσα στα σκηνικά που έζησαν: χωριά, Αθήνα, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Ηράκλειο, κι άλλα. Μικρασιατική εκστρατεία, αποτυχημένο κίνημα των Βενιζελικών και φυλάκιση, πόλεμος του σαράντα, αυτά πέφτουν στο μερίδιο του άντρα.
Τέσσερα χρόνια. Στριμμένο, ψυχοφθόρο θέμα. Εικάζω, αμφισβητώ, επινοώ, σαρκάζω, συγχωρώ. Χωρίς τις καραντίνες δεν θα είχε ολοκληρωθεί. Αν μπορεί να ολοκληρωθεί, αφού «οι γονείς» είναι μόνο ένας από τους καθρέφτες μας».
Αναμφίβολα, πρόκειται για ιδιαίτερα ελκυστικό θέμα, αφού όλοι μας έχουμε αντίστοιχους «καθρέπτες», όπως όλοι μας θαυμάσαμε, αμφισβητήσαμε, συγκρουστήκαμε και συγχωρήσαμε τους γεννήτορές μας, και όλοι μας κουβαλούμε στην παράδεισο της Μνήμης μας, τα όσα μαζί τους βιώσαμε… Είναι βέβαιο, ότι, στην όλη πλοκή του νέου βιβλίου της συγγραφέως, η Άνω Βιάννος θα έχει δεσπόζουσα θέση και ποικίλες αναφορές στο χώρο και σε πρόσωπα.
Αγαπημένη μας Ρέα, είμαστε βέβαιοι, ότι και αυτό το βιβλίο σου το οποίο αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θα αγκαλιαστεί και θα αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό!
Φωτογραφία:: Ανδρέας Σιμόπουλος/ FOSPHOTOS - popaganda.gr