Οι καταγγελίες που μας έκανε ο συνδημότης μας κ. Θανάσης Ανεθρεπτάκης, από την Έμπαρο, είναι πολύ σοβαρές και καθίστανται σοβαρότερες αν ληφθεί υπόψη το υπαλληλικό παρελθόν του εν λόγω, που για πολλά χρόνια, ως υπάλληλος της Ένωσης Ηρακλείου, ήταν εντεταλμένος στην εξυπηρέτηση του πολίτη.
Η εξιστόρηση των όσων μας κατήγγειλε ο κ. Ανεθρεπτάκης, δείχνουν με τρόπο σαφέστατο ότι η εξυπηρέτηση του δημότη στο Δήμο Βιάννου, ταυτίζεται με τα στρατιωτικά καψόνια! Πάντως εμείς, θαυμάσαμε τον πολιτισμό και την ηρεμία του!
Διαβάστε τα όσα μας κατήγγειλε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
«Ήρθα από το χωριό μου, την Έμπαρο, και πήγα στο Δήμο Βιάννου προκειμένου να υποβάλλω την αίτησή μου για καταγραφή των ζημιών που υπέστηκα από το χαλάζι. Η αρμόδια υπάλληλος με ενημέρωσε ότι «έπρεπε να έχω κλείσει ραντεβού»! Μου κλείνει ραντεβού για λίγες ημέρες αργότερα και εγώ, έρχομαι ξανά στη Βιάννο για τον ίδιο ακριβώς λόγο! Καταθέτω την αίτησή μου, οπότε και μου λέει η υπάλληλος: «Τώρα πρέπει να πάτε στο Αρκαλοχώρι να καταθέσετε στην τράπεζα ένα μικροποσό και να μου φέρετε την απόδειξη πληρωμής»! Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου! Προσπάθησα να ανακτήσω την ψυχραιμία μου και ανέβηκα στα «ψηλότερα» μήπως και συναντήσω κάποιον αντιδήμαρχο για να του ιστορήσω την οδύσσειά μου.
Ω του θαύματος, συνάντησα τον Δήμαρχο κ. Μηνά Σταυρακάκη, στον οποίο εξέθεσα την ταλαιπωρία μου, η οποία, προφανέστατα δεν ήταν μόνον δική μου, αλλά κάθε συνδημότη μας που θα ήθελε να δηλώσει τη ζημιά που υπέστη από το χαλάζι. Από τη συζήτηση με τον κ. Δήμαρχο διαπίστωσα με θλίψη, ότι οι υπάλληλοι εργάζονται με αυτόματο πιλότο, ενώ, διά γυμνού οφθαλμού, φαίνεται ότι υπάρχουν φράξιες και ομαδούλες…
Κάνω αυτή την καταγγελία γιατί βάζω στη θέση μου ένα πιο ηλικιωμένο από μένα, που δεν γνωρίζει πώς να κινηθεί και δεν διαθέτει ιδιωτικό μέσο μεταφοράς. Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής. Πόσο πιο απλό θα ήταν, αντί να μετακινηθούν διακόσιοι-τριακόσιοι άνθρωποι, να έρθει ένας υπάλληλος του Δήμου στο γραφείο της Κοινότητας στην Έμπαρο και εντός δύο ημερών να καταγραφούν όλες οι αιτήσεις;
Πόσο δύσκολο θα ήταν ο ίδιος αυτός υπάλληλος να εισπράξει τα αναλογούντα ποσά και να πάει ο ίδιος να τα καταθέσει στην τράπεζα Πειραιώς αντί να ταλαιπωρούνται τόσοι δημότες και να υποβάλλονται σε τεράστια έξοδα; Είμαι παράλογος; Αν είμαι, κρίνετέ το όσοι διαβάσετε τις καταγγελίες μου. Θεωρώ όμως ότι, υπό αυτές τις συνθήκες ο Δήμος Βιάννου δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης»…
Αυτά λοιπόν μας καταγγέλθηκαν κι εμείς, ως επίλογο, δανειζόμαστε τον τίτλο βιβλίου του Νίκου Δήμου: «Η δυστυχία του να είναι κάποιος δημότης Βιάννου»…
