Μια παλιά συνταγή για πασχαλινά τσουρεκάκια, με ντόπιο βούτυρο, ελαιόλαδο κι αλουσιά
«Μοσχοβολούν οι γειτονιές βούτυρο και βανίλια», θα λέγαμε παραφράζοντας το «μοσχοβολούν οι γειτονιές βασιλικό κι ασβέστη» κι ελπίζουμε αυτό να μην εκληφθεί σαν ασέβεια απέναντι στον ποιητή.
Όμως αυτή είναι μια πραγματική κατάσταση, τέτοιες μέρες στα χωριά με τους ηλεκτρικούς φούρνους σε… πλήρη ανάπτυξη και τα παράθυρα ανοιχτά.
Μια εβδομάδα πριν τη μέρα του Πάσχα και τα περισσότερα σπιτικά έχουν ήδη ετοιμάσει τα πρώτα τους γλυκάκια, εκείνα που μυρίζουν βούτυρο και βανίλια, τα κουλουράκια ή τσουρεκάκια ή μπισκοτάκια με μια πιο γενική ονομασία αναφορικά με το σχήμα τους.
Δεν υπάρχει νοικοκυριό που να μην έχει υιοθετήσει μια συνταγή για αυτά, να την έχει ονομάσει «αγαπημένη» και να προστρέχει σε αυτήν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.
Και είναι αλήθεια πως μετά τη δημοσίευση, στα viannitika.gr, (δείτε εδώ) της δικής μου, εδώ και χρόνια, αγαπημένης συνταγής, δεν είχα σκοπό να επανέλθω, με δεδομένο μάλιστα το ότι το διαδίκτυο έχει κατακλειστεί με σχετικές συνταγές. Ποιά να πρωτοδιαλέξεις;
Ένα ψάξιμο όμως σε παλιά τετράδια συνταγών με έφερε αντιμέτωπη με τη συνταγή για τα τσουρεκάκια των παιδικών μου χρόνων. Οι μνήμες άρχισαν να μυρίζουν έντονα και η απόφαση να φτιάξω αυτά τα τσουρεκάκια φέτος, πάρθηκε σχεδόν αυτόματα.
Παραδοχή αναγκαία; Το ότι με ιντρίγκαρε η προοπτική τού να έχω φέτος τσουρεκάκια με «σπιτικά υλικά».
Ποια θα ήταν αυτά;
Το ελαιόλαδο, τα αυγά οικογενειακού κοτετσιού, η αλουσιά και το «βούτυρο του βοσκού».
Βέβαια βούτυρο από ντόπιο βοσκό ήταν δύσκολο να βρω. Βρήκα όμως πρόβειο βούτυρο καλής παραγωγικής μονάδας, αντικατέστησα δυο κουταλιές από το ελαιόλαδο με δυο κουταλιές ντόπιο στακοβούτυρο κι έφτιαξα τα τσουρεκάκια των παιδικών μου χρόνων που μπορεί να ήταν ίδια κι απαράλλακτα με τα πασχαλινά τσουρεκάκια των παιδικών μου φιλενάδων, της Κατερίνας, της Ελένης, της Μαρίας (δύσκολα άλλαζαν τότε οι συνταγές από σπίτι σε σπίτι) μύριζαν όμως κι είχαν τη νοστιμιά εκείνων και αυτό μου ήταν αρκετό.
Τόσο αρκετό που αποφάσισα να τα κάνω συνταγή.
Πού ξέρετε; Ίσως θυμίσουν και σε σας κάτι… ΥΛΙΚΑ
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 αυγά
2 ποτήρια ζάχαρη
1/2 ποτήρι (νερού) αλουσιά
1 ποτήρι (ν) ελαιόλαδο
1 ποτήρι (ν) βούτυρο πρόβειο (ή 250γρ)
3-5 κουτάκια βανίλια
1 φακελάκι μπαίκιν πάουντερ
1 πρέζα (τσιμπιά) αλάτι
Ακόμη: 1 αυγό χτυπημένο με δύο κουταλιές γάλα, για το άλειμμα.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ξεκινάμε με την παρασκευή της αλουσιάς.
Βάζουμε σε μπρίκι ένα ποτήρι νερό με τρείς (3) κουταλιές σούπας στάχτη και μόλις αρχίσουν να βράζουν το αποσύρουμε από την εστία και αφήνουμε το διάλυμα να ηρεμήσει.
Μεταγγίζουμε το επάνω καθαρό μέρος σε ένα ποτήρι νερού, μέχρι τη μέση του και το αφήνουμε να κρυώνει.
Βάζουμε στο μπολ του μίξερ το βούτυρο, το ελαιόλαδο και τη ζάχαρη και τα χτυπάμε καλά μέχρι να ασπρίσουν και να γίνουν μια πηκτή κρέμα (εδώ αντικατέστησα δυο κουταλιές ελαιόλαδου με δυο κουταλιές στακοβούτυρου).
Προσθέτουμε τα αυγά και χτυπάμε πάλι πολύ καλά μέχρι το μείγμα μας από υποκίτρινο να γίνει σχεδόν λευκό και αφράτο σαν σαντιγί.
Προσθέτουμε την αλουσιά, τα μπαίκιν πάουντερ, το αλάτι και τις βανίλιες, ανακατεύουμε και αρχίζουμε να ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο.
Σταματάμε το μίξερ όταν έχουμε ρίξει το μισό αλεύρι, ρίχνουμε το υπόλοιπο και ανακατεύουμε όλα τα υλικά με τα χέρια μας, χωρίς ζύμωμα.
Θα έχουμε μια πολύ μαλακιά ζύμη την οποία αφήνουμε να «ξεκουραστεί» για μισή ώρα.
Το πλάσιμο των συγκεκριμένων τσουρεκιών δεν γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο σχηματισμού κορδονιών, μιας και η ζύμη είναι πολύ μαλακή.
Εδώ το «ο φτωχός κι ο ανήμπορος, τέχνες κατεργάζεται» βρίσκει την απόλυτη έννοιά του μιας και αναγκάστηκα να εφεύρω τρόπους πλασίματος αφού για τον τρόπο σχηματισμού των συγκεκριμένων μπισκότων από τις γυναίκες του σπιτιού μου, δεν είχα καθόλου μνήμες.
Τα κουλουράκια έγιναν από μικροσκοπικές σφαίρες (διαμέτρου 2 εκ.) που πατήθηκαν στο κέντρο με το δάχτυλο μέχρι σχηματισμού της κεντρικής τρύπας.
Τα «οχτάρια» έγιναν με δυο σε επαφή, ακόμη πιο μικροσκοπικές σφαίρες που αφού έγιναν κουλουράκια με τον ίδιο, πιο παραπάνω τρόπο, τσιμπήθηκαν στο σημείο επαφής τους για να κολλήσουν
Και τα «κλασσικά» τσουρεκάκια (σε σχήμα Ζ ) διαμορφώθηκαν πάνω στο ταψί από σχηματισμένα στο χέρι, ραβδάκια.
Όλα τα μπισκοτάκια, εν ολίγοις, σχηματίστηκαν πάνω στα ταψιά και ψήθηκαν στους 170β, αφού πρώτα αλείφθηκαν με αυγό.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε την απόπειρα και ίσως τελικά, να υιοθετηθεί οριστικά αυτή η συνταγή! Έχει τόση νοστιμιά!
Σκέφτομαι ακόμη πως, αυτή η μαλακή κι εύπλαστη ζύμη, ίσως είναι η καταλληλότερη για τον εύκολο σχηματισμό πασχαλινών μπισκότων από τα μικρά εγγόνια κάθε οικογενείας.
Κάπως έτσι δεν υπηρετείται η παράδοση;
***Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μονάχα τμήματος του παρόντος και μόνο εφόσον αναφερθεί μέσα στο κείμενο η δημιουργός και το site με ενεργό σύνδεσμο που θα ανακατευθύνει τον αναγνώστη
