Η αισθητική της βαρβαρότητας
Ματαιοπονούμε, ως φαίνεται, όλοι όσοι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε πολιτισμό που να είναι απαλλαγμένος από την βαρβαρότητα.
Αυτό αποδεικνύεται σε μια ακόμη περίπτωση, μόνο που, τη σημαία της βαρβαρότητας δεν σήκωσε ένας ανώνυμος πολίτης, αλλά ο ίδιος ο Δήμος Βιάννου: Δηλαδή, ο φορέας, που, καλώς εχόντων, θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην αισθητική του πολιτισμού και στην πάταξη της βαρβαρότητας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τα πρώτα, κιόλας, χρόνια της δημαρχιακής θητείας του Παύλου Μπαριτάκη, έγιναν οι προσπάθειες για την αξιοποίηση του οικιστικού συγκροτήματος του παλαιού δημοτικού σχολείου Άνω Βιάννου, ενός χώρου ιστορικού-διατηρητέου.
Πρώτη σωστή κίνηση η μεταφορά του Λαογραφικού Μουσείου στη μεγάλη αίθουσα του παλαιού σχολείου.
Δεύτερη σωστή κίνηση η επισκευή του παραδοσιακού νερόμυλου και,
Τρίτη σωστή κίνηση, η ανακαίνιση των βόρειων αιθουσών και η αγορά πλήρους εξοπλισμού προκειμένου να στεγαστεί η πλουσιότατη βιβλιοθήκη της πρώην κοινότητας Άνω Βιάννου, η οποία, από συστάσεως του Δήμου βολοδέρνει σε αχρησία εδώ κι εκεί…
Στις ίδιες αυτές αίθουσες, φιλοξενήθηκε για μεγάλο διάστημα η Δημοτική Χορωδία Βιάννου «Στάθης Μάστορας», έως που ήρθε και εγκαταστάθηκε η εταιρεία κτηματογράφησης.
Εσχάτως, εξ’ όσων πληροφορηθήκαμε, στις εν λόγω αίθουσες, αποφασίστηκε η μεταφορά και εγκατάσταση του ΚΑΠΗ! Με άλλα λόγια, ένα κάρο χρήματα που δαπανήθηκαν προκειμένου να στεγαστεί η βιβλιοθήκη πήγαν στα σκουπίδια, αφού τα πανάκριβα ράφια που αγοράστηκαν επί τούτου, «κοσμούν» τις δημοτικές αποθήκες!
Εισαγωγικά έγινε λόγος για βαρβαρότητα. Και το να σαπίζουν στις αποθήκες τα πανάκριβα αυτά ράφια, βαρβαρότητα είναι.
Και το ότι η βιβλιοθήκη δεν μεταφέρθηκε σ’ ένα χώρο με μύριους συμβολισμούς, κι αυτό βαρβαρότητα είναι.
Όμως η κορύφωση της βαρβαρότητας είναι άλλη: Προκειμένου να γίνει υδραυλική εγκατάσταση απορροής των αποβλήτων του νεροχύτη, έπιασαν δουλειά τα κομπρεσέρ και… νάσου ένας πανάσχημος εξωτερικός πλαστικός σωλήνας που οδηγεί τα λύματα στην αποχέτευση!
Εκεί, δίπλα ακριβώς από την προτομή του μεγάλου λογοτέχνη Ιωάννη Κονδυλάκη, εκεί, δίπλα ακριβώς από το εξαιρετικό Λαογραφικό Μουσείο, εκεί, σιμά του Μεγάλου Ιστορικού Πλατάνου, δηλαδή, σ’ ένα από τους πλέον επισκέψιμους χώρους της κωμόπολης η βαρβαρότητα, η ασχήμια και το κιτς!
Τίθενται πολλά-αμείλικτα ερωτήματα:
1ο) Μπορεί η αίθουσα να αλλάξει χρήση, αφού η χρηματοδότηση για την ανακατασκευή της προήλθε από συγκεκριμένη μελέτη που όριζε με σαφήνεια τη χρήση της;
2ο) Δεν υπάρχει άλλος χώρος, προκειμένου να μεταφερθεί το ΚΑΠΗ, ώστε στην αίθουσα αυτή να φιλοξενηθεί η Βιβλιοθήκη Βιάννου;
3ο) Η εξωτερική τοποθέτηση του σωλήνα έγινε με υπόδειξη αρμόδιου μηχανικού ή ήταν αντιδημαρχιακός αυτοσχεδιασμός;
4ο) Ερωτάται ευθέως, γενικότερα η Δημοτική Αρχή και ειδικότερα ο αρμόδιος αντιδήμαρχος: εγκρίνεται από την αισθητική τους αυτή η κακουγουστιά; Αν ναι, τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά…
Υ.Γ. Πάντως, ο Ιωάννης Κονδυλάκης (του οποίου τα οστά παραμένουν ακόμη ΑΤΑΦΑ!) είναι εμφανώς ενοχλημένος….